....

We are the V

خوب، اما قبل از اینکه بریم به روز چهارم از قسمت آخر روز سوم هم بنویسم. من هرچقدر سعی بکنم مسلما باز هم با کلمات قابل توضیح نیست و شما باید حتما اینجا باشید تا درک کنید از چه اتفاق بزرگی حرف می زنیم، اتفاقی که هر چه جلوتر می رویم با جنبه های متفاوت و جالبش آشنا می شیم، به همین دلیل هست که هر دفعه آپ دیت می کنیم شما می خونید امشب یا این قسمت خیلی عالی و فوق العاده بود و بهتر از این نمیشه! ولی بعد می ریم به روز بعد یا قسمت بعد و می بینیم که نه بهتر از آن هم هست!! ساعت 10:30 قسمت بعدی شروع شد و تا 1:30 همه رو هوا بودند از انرژی. امشب یک خورده زود تموم شد عوضش فردا 8 صبح روز چهارم شروع می شه! یعنی امشب هم بیشتر از 2-3 ساعت نمی شه خوابید! اما برگردم به کنفرانس. پاتمن یک مجری و ترینر خیلی خیلی مسلط و قوی ست. هر اتفاق غیرمترقبه ای رو به راحتی مهار می کنه، از قطع شدن بلندگو بگیرید تا دیر آمدن تصویر ویدئو پروژکتور! وقتی روی صحنه هست همه چیز تحت کنترلش هست. حتی برای رفع خستگی و انرژی دادن به جمع یک بازی خیلی جالبی را با همه شروع کرده، با یک سوتش همه باید بلند شن و هورا بکشن و با سوت بعدی ساکت سرجاشون بشینن! این تکنیک خیلی جاها باعث رفع خستگی شد و به طور کلی در برنامه ریزی کنفرانس به مساله یک نواخت نبودن و ایجاد هیجان به حاضرین خیلی کار شده. پاتمن درباره passion و شور و هیجان در این قسمت صحبت کرد که شور و هیجان شاید در مقایسه با ابزارهای دیگر موفقیت خیلی به چشم نیاید ولی همان چند درصد به ظاهر غیر کلیدی، نبودش شکست است. without passion you will never succeed، یعنی اگر همه مهارت ها را کسب کنید تا وقتی شور و هیجان نداشته باشید به هیچ نتیجه ای نمی رسید، البته پاتمن برای جاانداختن بهتر مفهوم واقعی passion توضیح داد که شور اشتیاق به داد زدن نیست، شور هیجان نه قابل شنیدن است نه دیدن، چیزی ست که حس می شود. برای کسانی که نمی دونند بگم که پاتمن خودش مالزیایی هست و کنفرانس قبلی کمپانی در مالزی در شهر زندگی اون برکزار شده.

اما قبل از اینکه به سخنران بعدی بپردازم، نحوه معرفی v-partner ها (وی پارتنر ها سخنرانان رسمی و عضو  v-team هستند) از نکات جالب دیگر کنفرانس است، معرفی نفر بعدی توسط قبلی با حس و حال و هیجان وصف نشدنی انجام می شود، مخصوصا وقتی بخواهد نفر بعدی ویجی باشه! ویجی سر حال و فریاد زنان برای بار دوم (شاید هم سوم، مطمئن نیستم) در امروز با تشویق و معرفی بی نظیر پاتمن به روی سن آمد. ویجی شخصیت یک پیر، یک بزرگتر را در بین اعضای کمپانی داره و احترام فوق العاده براش قائلند. و به صحبت های ویجی باید خیلی دقیق تر گوش کرد، هم چون با انگلیسی سلیس تر و ادبی تری صحبت می کنه و هم لابلای تک تک جملاتش تجربه یک مرشد 70-80 ساله را می شه پیدا کرد.

پاتمن و ویجی هم در ادامه اش درباره FREEDOM صحبت کردند. هدف اصلی همه. در واقع ما اینجا هستیم در اینکار، تا با اینکار به آزادی برسیم. به Freedom و البته به این راحتی ها هم نیست، باید جنگید. و چیزی که پتمن اشاره کرد: Fight For Freedom

We Can, We Will, We Must !

ویجی قبل از اتمام برنامه تمامی صد و بیست in-service را به روی سن دعوت کرد، آدم هایی که به قول پتمن 3 روزه نخوابیدن و بدون پول یا چشم داشتی دارند با عشق و علاقه زیاد به برگزاری بهتر کنفرانس کمک می کنند. عکس دست جمعی پاتمن با in-service ها را هم پایین می بینید. مهراب به همراه سمیرا، علی و کوروش جزو این جمع هستند. فقط بهتون بگم اینجا in-service یک مقام تشریفاتی نیست، کاملا حضورشان لازم و موثره. با بهترین برخوردها. همانطور که گفتم ویجی گفت آروزی من اینه که در خدمت شما (in-service) بمیرم. (یا به عبارت دیگه تا آخرین لحظه زندگی در خدمت بشریت و مردم باشم)
فقط دو توضیح بدم که این مطالب رو دو ساعت پیش می خواستیم بفرستیم ولی به خاطر اینکه کنفرانس فردا صبح زودتر نسبت به امروز شروع می شود نتوانستیم از اینترنت بی سیم خارج سالن استفاده کنیم و مجبور شدیم بیاییم هتل که وضعیت اینترنت جالبی نداره و تاخیر افتاد. 

با تشکر از حیدر ومهراب عزیز

کوئست کرمان